Paroles de 'Veter vodit khorovod' par Alisa

K zakatu sny iz doma proch',
Neslo, kruzhilo po zemle
Vsekh tekh, kto vzdokhom prinial noch'
I do rassveta byl v sedle.
Kresty im metili puti,
Sledy ikh khoronil tuman,
Po nebu zemliu pronesli,
Sozval ikh veter-uragan.
K dozhdiu zveneli oblaka,
Laskalsia put' polyn'-travoj,
Shli daleko izdaleka,
Shli, peli, zvali za soboj.

I esli k nochi den',
Kak pervyj raz,
Smotri, kak pliashet tabor zvezd,
Smotri i slushaj moj rasskaz:
"V mutnyj chas, pod khokhot Luny,
Veter plel iz lesa uzdu,
Vyvodil na krug tabuny,
V ruki bral nagajku-zvezdu.
Okh, on i gulial po chernoj zemle,
Smutoj zheg za soboj mosty,
Ispovedoval na pomele,
Khram khlestal da lizal kresty.
Zhirno chavkal po riase bolot,
Khokhotal obvalami gor,
Sobiral narod v khorovod,
Da i nachinal vesti razgovor:

"Ehj, slushaj moj rasskaz,
Ver' golosam v sebe,
Son ne skhoronil, a krest ne spas
Tekh, kto prozhil v storone."

Nu a tekh, kto vstal glazami k ogniu,
Kto risknul ostat'sia soboj,
Kto poshel vojnoj na vojnu,
Po Zemle vedu za soboj.
Po zemle, gde v pochete pni,
Gde moshna zabriukhatela mzdoj.
Gde toskoj zablevany dni,
Gde liubov' torguet pizdoj.
Tam, gde sram veroj narechen,
A poklep - pravdoj-sovest'iu,
Gde pozor znaet chto pochem,
Gde styd soset vymia podlosti".